Zion, Bryce en Antelope National Park

Hoi allemaal!

Afgelopen donderdag zijn we aan een tripje langs een aantal national parken in Arizona en Utah begonnen, namelijk Zion, Bryce en Antelope. Op donderdag zijn we eerst weer naar Las Vegas gereden, zo hadden we al een groot gedeelte van de reis naar Zion National Park afgelegd. We zaten in een mooi hotel in de buurt van de strip, en zoals elk hotel in Las Vegas had ook dit hotel een eigen casino. Omdat we in het hotel verbleven mochten we een paar gratis spelletjes spelen, een soort bingo en bij een automaat. Helaas hadden we deze keer minder geluk als de vorige keer dat we in Las Vegas waren, geen winst deze keer. De volgende morgen zijn we nog even heerlijk gaan ontbijten bij het buffet van het hotel. Er was echt van alles! Pannenkoeken, wafels, donuts, vers fruit, yoghurt en zelfs Mexicaans eten!
Na het ontbijt zijn we het laatste stuk naar Zion National Park gaan rijden, waar we aan het begin van de middag aankwamen. Nadat we ingecheckt waren in het hotel, zijn we het park in gegaan. Doordat het best koud was en er wat sneeuw gevallen was, waren veel wandelpaden gedeeltelijk of helemaal afgesloten vanwege ijs op de paden. Gelukkig was er een hele mooie weg door het park die we met de auto konden rijden. Er waren allerlei uitzichtpunten langs de weg waar we even konden stoppen. Ook zijn we een paar keer een stukje gaan wandelen op paden die niet helemaal afgesloten waren. Zion National Park is een enorm ravijn, uitgeslepen door de Virgin River. Je ziet vooral veel rotsen in allerlei mooie vormen en kleuren. Naast de rotsen en het zand groeien er ook best wel wat planten en bomen en leven er allerlei dieren. Wat wij heel bijzonder vonden, was dat we heel dicht bij een aantal herten konden komen. Eén was ongeveer 3 meter bij ons vandaan en was helemaal niet bang! Nadat we de hele weg door het park hadden gereden, zijn we nog naar een gezellig western restaurantje gegaan om heerlijk te eten.

De volgende dag zijn we naar Bryce Canyon gereden. De weg naar het National Park toe was super mooi. We zijn verschillende keren gestopt om even te kijken en foto’s te maken. Onderweg hebben we ook een klein sneeuwpopje gemaakt, naarmate we meer naar het noorden reden werd het namelijk steeds kouder en lag er steeds meer sneeuw. Toen we vlakbij Bryce waren ging het zelfs sneeuwen en door alle wind die er stond leek het op een echte sneeuwstorm. Gelukkig waren de wegen overal zo goed als sneeuwvrij en dus konden we makkelijk bij ons luxe hotel komen. Ons hotel lag aan de voet van Bryce Canyon, binnen twee minuten reden we het park in. De weg die we gereden hebben loopt dwars door Bryce en heeft een lengte van bijna dertig kilometer. In de dertig kilometer rijd je een berg op, het hoogste punt is aan het eind van de weg, 2800 meter. Er zijn vele parkeerplekken langs de weg met prachtige uitzichtpunten. Meteen bij de eerste stop wilden wij het uitzicht zien. Helaas was er niet veel te zien door alle sneeuw. Het was ijskoud buiten, min vier graden zagen we in de auto, maar de gevoelstemperatuur lag daar ver onder. Daarom zijn we snel weer in de auto gestapt en verder gereden naar de volgende stop. Bij deze stop was het nog steeds koud maar konden we eindelijk alles goed zien. Bryce kan je het beste omschrijven als een opeenhoping van allemaal torentjes bestaande uit verschillende lagen van zand-, kalk- en leisteen. Deze hebben allemaal verschillende kleuren wat er prachtig uitziet. Anders dan de andere parken is deze canyon ontstaan door erosie. De canyon verandert dan ook nog elk jaar. Bij alle volgende uitzichtpunten konden we steeds ver kijken, gelukkig niet voor niks gekomen. Vanaf sommige uitzichtpunten begonnen ook wandelingen, maar daar zijn we maar niet aan begonnen met de kou, sneeuw en vooral paden van ijs. Helemaal op de top van de berg was er weer een sneeuwstorm, alleen Marijn is uitgestapt om even te kijken. Er was niet veel te zien en nadat hij snel een foto had genomen van een stel dat bewijs wilde hebben van dat ze boven waren geweest, kwam hij weer snel de auto in.
Op de terugweg was er hier en daar wat sneeuw op de weg gewaaid, maar gelukkig niet al te veel. Nadat we opgewarmd waren in het hotel zijn we gaan eten bij het enige restaurant in de wijde omgeving. Gelukkig was het erg lekker!

De laatste dag gingen we naar Antelope Canyon bij het plaatsje Page. We wisten niet zo goed wat we ervan moesten verwachten. Op de foto’s zag het er heel anders uit dan alle andere parken, dus we waren heel nieuwsgierig! Gelukkig werd het wel steeds warmer naarmate we dichter bij Page kwamen. Toen we bij Antelope Canyon aankwamen, bleek dat het inderdaad allemaal een beetje anders was dan we gewend waren. We mochten namelijk niet zelf het National Park in. Er waren geen wegen voor auto’s en je mocht alleen het park bekijken als je met een gids mee ging, waar je natuurlijk ook voor moest betalen. Al gauw begrepen we waarom we niet met auto’s het park in konden. De gids nam ons namelijk mee naar een hele smalle gleuf in de grond. Als we Antelope wilden zien, moesten we afdalen in deze gleuf. Gelukkig hadden ze speciale trappetjes gemaakt. Toen we eenmaal beneden waren, leek het alsof we in een soort grot waren, maar aan de bovenkant kon wel via die gleuf licht naar binnen. Er bleek een heel smal, kronkelig paadje van ongeveer een halve kilometer te zijn. Af en toe was er weer een trappetje naar beneden waardoor we nog dieper onder de grond terecht kwamen. De wanden hadden allerlei vormen en het zag er echt prachtig uit! Helemaal aan het einde was er een hele lange trap omhoog. Antelope Canyon is ontstaan door water. Het bevindt zich in een heel droog gebied, waar af en toe hele heftige overstromingen plaatsvinden. Water met steen en ander puin schuurt dan door de zachtere rotslagen heen waardoor de diepe gleuven ontstaan. Deze informatie hebben we helaas niet van onze gidsen gekregen en hebben we daarom zelf maar even opgezocht. Het waren twee jongens die wel met ons meeliepen, maar ze vertelden verder niks over de canyon. Eén van de gidsen was zelf steeds op de rotsen aan het klimmen, terwijl één van de regels die hij ons vertelde was dat we dat niet moesten doen. Beetje apart dus. De canyon was wel echt heel erg mooi, heel bijzonder om in zo’n kloof rond te kunnen lopen!

Na maar heel even rust in Phoenix, rijden we vandaag alweer door naar San Francisco. Hier zullen we Kerst en oud en nieuw vieren met Steven en Amanda. Het wordt onze tweede keer in San Francisco, maar afgelopen keer hebben we nog lang niet alles gezien. We gaan in ieder geval een bezoek brengen aan de bekende gevangenis Alcatraz. Op ons verlanglijstje staat verder nog de prachtige route langs de kust van San Francisco naar Los Angeles (highway one). Wie weet kunnen we dat vanuit San Francisco of op de terugweg naar Phoenix doen.