Op naar New Orleans!

Hoi allemaal,

Onze laatste dagen in de prachtige villa in Scottsdale hebben we heel relaxt doorgebracht. We zijn vooral veel bezig geweest met het plannen van onze reis van Phoenix naar New Orleans. Toch zijn we ook nog een dag heel actief bezig geweest. Voordat we zouden vertrekken moesten we van Amanda namelijk nog de bekende en beruchte Mount Camelback beklimmen. Mount Camelback is een hoge berg in Phoenix die je van twee kanten kan beklimmen. Aan de ene kant van de berg loopt een pad dat rustig omhoog loopt (zo hadden we gelezen), aan de andere kant een hele beklimming. Omdat het pad van de ‘echte’ beklimming dicht was, gingen wij over de rustige kant….dachten we. Het eerste stuk was nog goed te doen maar naarmate we hoger kwamen werd het pad steeds steiler en de afgrond steeds dieper. Vaak waren er stukken waar je echt goed moest bekijken hoe je naar boven moest, want een normaal pad was er niet meer. Uiteindelijk zijn we toch boven gekomen na een onwijs gave beklimming. De afdaling was net zo spannend als de beklimming. Door elkaar af en toe te helpen kwamen we zonder al te veel schrammen beneden. Voor sommigen van ons leverde het de dag daarna behoorlijk wat spierpijn op!

Een aantal dagen later gingen we dan echt aan onze reis beginnen. De rit van in totaal 24 uur rijden hadden we verdeeld over 5 dagen. De eerste dag zijn we van Phoenix naar El Paso gereden. Deze plaats ligt in Texas aan de grens met Mexico. We reden echt langs de grens en we keken zo Mexico in, een behoorlijk verschil met Amerika. De huisjes zagen er klein, oud en niet al te stevig uit. De volgende dag hebben we Carlsbad Cavers National Park bezocht. Na een mooie slingerweg van een aantal mile kwamen we aan bij het visitors center van het National Park. Hier zijn we in een lift gestapt die ons 250 meter naar beneden bracht binnen een minuut. Dat betekend 15 kilometer per uur, best rap voor een lift. Beneden kwamen we in een prachtige grot. In het visitors center hadden we gehoord dat er meerdere grotten in de berg zaten. Wij hadden ervoor gekozen om onszelf rond te leiden in plaats van een rondleiding met een gids in een andere grot. Er was een pad aangelegd van ruim twee en een halve kilometer door de grot. Erg gaaf om door zulke grote open ruimtes onder
de grond te lopen. Overal waren lampjes geplaatst zodat je niet in het donker liep. Omdat het op een donderdag was buiten het vakantieseizoen, was het rustig en zijn en we maar een paar mensen tegen gekomen. Daardoor was het muisstil in de grot, wat de wandeling extra gaaf maakte.
De volgende dag zijn we doorgereden naar San Antonio in Texas. We hadden hier voor een hotel in het downtown district gekozen omdat we hadden gelezen dat de binnenstad erg leuk is. Het hotel was erg mooi en met een paar minuten lopen waren we in het gezellige stadscentrum. Het stadscentrum van San Antonio lijkt een beetje op dat van Amsterdam, veel
grachtjes en in San Antonio met leuke wandelpaden aan het water. Verder zijn er overal langs het water restaurantjes en winkeltjes. Super gezellig om in rond te lopen en daar te eten.
De volgende twee dagen zijn we verder gereden naar New Orleans, met nog een overnachting in Houston, waar we afgelopen zondag aangekomen zijn.

We zijn nu bij David en Georjenna in huis, de gastouders van Marijn toen hij in Amerika woonde. Ze wonen in een klein, maar gezellig appartementje in een plaatsje net buiten New Orleans. We hebben onze eigen slaapkamer met een heerlijk bed!
Op maandag zijn we samen met David door de stad gaan rijden. We zijn langs alle plekjes gereden waar we later nog heen kunnen gaan. Zo zaten we bijna de hele dag in de auto, maar dat hadden we niet in de gaten. In het centrum van New Orleans zijn veel leuke straten waar we zeker naar toe willen. David nam ons ook mee naar het gebied waar in 2005 de orkaan Katrina voor een enorme overstroming zorgde. Al die jaren zijn ze druk bezig geweest met alles weer opbouwen, maar grote delen zijn nog altijd een grote puinhoop. Deze wijken zijn ook niet erg veilig. Het was fijn dat David erbij was, want hij wist precies welke straten we wel en niet in konden gaan. Op half ingestorte huizen zijn bepaalde tekens gespoten met graffiti door reddingswerkers, zoals de datum wanneer ze het huis gecontroleerd hebben en ook of ze er mensen gevonden hebben. Huizen die weer opnieuw opgebouwd zijn staan op palen voor het geval en weer een overstroming komt. Erg indrukwekkend om dit te zien, heel apart dat na bijna 9 jaar nog lang niet alle huizen opnieuw opgebouwd zijn, zo groot was de schade dus!
Na een heerlijke lunch zijn we wat verder de stad uitgereden en zagen we dat een groot gedeelte van de staat Louisiana uit moeras bestaat. David vertelde ons dat er in die moerassen heel veel alligators leven. Er leven net zo veel alligators in deze staat als mensen! Op dit moment is het winter en zijn de krokodillen verstopt in het moeras, maar in de zomer komen ze het water uit en liggen ze op bepaalde plaatsen gewoon langs de weg te genieten van het zonnetje. Best spannend vonden wij, maar als je ze met rust laat schijnen ze niet zo gevaarlijk te zijn. David nam ons nog mee naar een plaatsje met wat kleine winkeltjes en daarnaast was ook een grote kooi waar twee alligators zitten. Deze worden gewoon verzorgd door mensen. Eén van de twee beesten had zich erg goed verstopt, maar de andere konden we wel bekijken.
Wij zijn in ieder geval nog van plan om met een tourboot een moeras in te gaan en hopelijk kunnen we dan wat ‘wilde’ alligators zien!
Later deze week zijn we nog naar de French market gegaan in het centrum van New Orleans. Het lijkt echt op de markt in Frankrijk, allerlei kraampjes waar je eten en souvenirs kunt kopen. Helaas waren er niet zo veel kraampjes omdat we op dinsdag gingen, dus we gaan zeker nog een keer terug in het weekend als het wat gezelliger is.

We blijven hier nog ongeveer 4 weekjes, waarin we nog allerlei leuke dingen gaan doen. Jullie horen weer van ons!