San Francisco 2

Hoi allemaal!

We zijn net terug uit San Francisco. We zijn daar 10 dagen geweest, weer bij Steven in het appartement. Op Kerstavond vertrokken we samen met Amanda naar Los Angeles, waar we zouden overnachten. Voor ons voelde dat wel een beetje raar, omdat we Kerstavond doorgebracht hebben in de auto en op een hotelkamer, en we hebben gegeten bij een fastfoodrestaurant. De volgende dag, 1e kerstdag, vertrokken we vroeg naar San Francisco waar we ’s middags rond een uur of 2 aankwamen. Nu ging Kerstmis dan eindelijk écht beginnen! Steven had een klein kerstboompje gekocht waar we alle cadeaus omheen konden leggen. Met z’n vieren hadden we zo een hele gezellige middag, en ’s avonds hadden we deze keer wel een echte kerstmaaltijd. Heerlijke steaks, aardappelpuree en salade, en als toetje een chocoladetaart! De rest van de avond hebben we gezellig kerstfilms gekeken. Een beetje anders dan we gewend zijn, maar uiteindelijk dus toch nog een hele leuke Kerst gehad!

In Amerika bestaat er geen 2e Kerstdag, dus terwijl in Nederland iedereen nog gezellig bij de Kerstboom zat, vertrokken wij al vroeg richting Alcatraz. We gingen eerst een uur met de ferry van Vallejo (daar is het appartement van Steven) naar San Francisco. In San Francisco stapten we weer op een andere boot die ons naar Alcatraz eiland bracht. Op het eiland is een beruchte gevangenis te vinden die van 1934 tot 1963 gebruikt is. De gevangenis was zwaar beveiligd en de grootste criminelen kwamen in deze gevangenis terecht. De meest beroemde gevangene die hier vast gezeten heeft is Al Capone.
Toen we aankwamen bij de gevangenis hebben we eerst een introductiefilm gekeken. Daarna hebben we op een hele bijzondere manier een rondleiding gekregen in de gevangenis. Je kon namelijk een apparaatje met een koptelefoon krijgen. Via die koptelefoon hoorde je precies waar je heen moest lopen. Ook kregen we op deze manier allerlei informatie over de gevangenis te horen. Als je ergens iets langer wilde blijven kijken, kon je op pauze drukken. Superhandig en slim, want er waren enorm veel mensen maar iedereen was stil omdat we die koptelefoon hadden. En voor ons was er zelfs een Nederlandse versie te krijgen!
Tijdens de rondleiding hebben we allerlei cellen gezien. Heel klein, met een toilet en een bed er in. Ook zijn we in de eetruimte en in de kamer van de directeur geweest. Daarnaast hoorden we verhalen van mensen die er gevangen hebben gezeten en werd ons verteld dat verschillende mensen een ontsnappingspoging hebben gedaan. Het was erg lastig om te ontsnappen omdat de gevangenis op een eiland staat, maar toch zijn er drie mannen samen ontsnapt. Niemand weet echter waar ze terecht zijn gekomen. Ze kunnen verdronken zijn, maar dat hoeft niet. Ze zijn in ieder geval nooit meer terug gevonden. Erg indrukwekkend om zulke verhalen te horen en om deze gevangenis van binnen te zien!

Na ons bezoek aan Alcatraz gingen we naar vrienden van de ouders van Steven. Zij hadden ons uitgenodigd om te komen eten. Ze hebben een erg mooi huis aan het water en zelfs een eigen bootje. Toen we daar aankwamen gingen we eerst een stukje varen met hun bootje tussen alle huizen door die versierd waren met allerlei lichtjes. Ze hadden hapjes en drankjes meegenomen op de boot. Toen we weer terug waren bij het huis, hebben we lekker pizza besteld en een dansspelletje gespeeld op de Xbox. Een erg gezellig avondje dus!

Een aantal dagen later nam Steven ons mee voor een wandeling in Benicia State Park. Dit is een mooi park aan het water met uitzicht op San Francisco. Een erg mooi plekje!

Omdat Amanda een aantal dagen naar New Orleans moest voor een sollicitatiegesprek (ja het is hier niet gek om voor een sollicitatiegesprek een aantal keer te vliegen) en Steven gewoon nog moest werken, hadden wij wat tijd voor onszelf. We besloten om naar Sacramento te gaan, een grote stad een uurtje van Vallejo vandaan. Op internet hadden we gezien dat daar het grootste spoorwegenmuseum van Amerika te vinden is en dat leek ons wel interessant. Het museum ligt in een oud gedeelte van de stad. Dit gedeelte is erg toeristisch omdat het er nog hetzelfde uit ziet als honderd jaar terug. Erg leuk om in rond te lopen! Het museum zelf was ook erg indrukwekkend. Het mooiste gedeelte van het museum was een enorme loods met vele treinen. Zo was er een locomotief van 70 jaar oud waar je in mocht gaan kijken en een instructie kon krijgen over hoe deze werkte.
In Nederland is met een trein reizen heel gewoon, maar in Amerika is het ook nu nog iets bijzonders. Omdat er niet veel spoorlijnen zijn komen Amerikanen zelden in een trein. Vroeger was dit natuurlijk nog minder. Er werd toen ook echt iets speciaals gemaakt van het reizen met een trein. Dit was goed terug te zien in de wagons van toen. In het museum was er onder andere een eerste klas wagon uit de jaren 30 en 40. Omdat de afstanden vaak groot waren, kon het zitgedeelte omgebouwd worden tot slaapcabine, maar als je echt geld had nam je een aparte slaapkamer. Daarnaast was er ook een chic restaurant, bijzonder om te zien.
Na alle treinen te hebben bekeken zijn we nog even naar de speelgoedtreinen gelopen en de speelruimte voor de kinderen. Wij vonden het niet zo nodig om met Thomas de trein te spelen en dus zijn we teruggelopen naar ons eigen vervoermiddel, de auto!

Voor Oudejaarsavond gingen we weer naar de vrienden van de ouders van Steven. Zij hadden ons uitgenodigd voor een feestje bij hun thuis. We gingen eerst bowlen en daarna lekker eten en drinken. Het bowlen was erg leuk en gezellig. Bij de vrienden thuis waren ook buren uitgenodigd. Nadat we lekker gegeten hadden en wat spelletjes op de Xbox hadden gespeeld wilden we een bordspelletje gaan doen, maar op dat moment zakte een van de wat oudere buren bewusteloos in elkaar. Gelukkig was er een buurman die verpleegkundige was geweest en die wist wat hij moest doen. Toen de ambulance kwam was de ineengezakte man alweer bij bewustzijn. Voor de zekerheid werd hij toch even meegenomen. Iedereen was nog een beetje geschokt aan het napraten toen de verpleegkundige buurman met een hoop getoeter binnen kwam lopen om de sfeer er weer een beetje in te krijgen. Een paar minuten later was het namelijk al 12 uur. We hebben de avond leuk afgesloten door sterretjes af te steken en een heerlijk glaasje champagne te drinken.

De volgende dag waren we door de roommate van Steven uitgenodigd om Dim Sum te komen eten in zijn favoriete restaurant. Dim Sum zijn kleine Chinese hapjes, zegmaar de Chinese tapas. In Amerika kan je nooit in een restaurant reserveren en omdat op nieuwjaarsdag ook hier veel mensen vrij zijn, was het erg druk bij het restaurant. Na ruim een uur buiten wachten mochten we naar binnen. Het restaurant was van binnen erg saai ingericht, bijna niks aan de muren en veel campingtafels met goedkope stoelen. Al snel kwam er van alles op tafel, niets leek ook maar een beetje op wat wij normaal bij de Chinees eten. De smaak viel ons ook een beetje tegen, echt Chinees is blijkbaar niet aan ons besteed.
Daarna gingen we nog naar het strand. Het was prachtig weer en de zee was vol met surfers. We zijn een stuk langs het strand gelopen met links het strand en rechts een mooie klif met bovenaan een soort kasteel. Gaaf om ook aan de kant van de grote oceaan te zijn geweest.

Zaterdag en zondag zouden we gebruiken om terug te rijden naar Phoenix. Steven was klaar met zijn stage en dus gingen we met z’n vieren in twee auto’s terug. Wij wilden graag tussen San Francisco en Los Angeles de bekende highway one nemen, deze weg loopt helemaal langs de kust, prachtig uitzicht gegarandeerd. Omdat echt de kustlijn aangehouden wordt kronkelt de weg langs en over de bergen, supergaaf als je van autorijden houdt.
Die avond kwamen we aan op ons inmiddels vaste stekkie in Los Angeles waar we voor het laatst zouden overnachten. Ook het laatste stukje van de reis verliep de volgende dag prima.

Op dit moment zijn we onze reis van Phoenix naar New Orleans aan het plannen. We zullen dit stuk gaan rijden met de auto, 24 uur. Volgende week zullen we vertrekken!